“Een psalm van David, voor de koorleider. De hemel vertelt Gods eer, het gewelf verkondigt het werk van Zijn handen.
De ene dag spreekt overvloedig tot de andere, de ene nacht geeft kennis door aan de andere. Geen spreken is er, geen woorden zijn er, hun stem wordt niet gehoord. Hun richtlijn gaat uit over heel de aarde, hun boodschap tot aan het einde van de wereld.
Hij heeft daar een tent opgezet voor de zon. En die is als een bruidegom, die zijn slaapkamer uit gaat; hij is vrolijk als een held om snel het pad te lopen. Aan het ene einde van de hemel is zijn opgang, zijn omloop is tot het andere einde; niets is verborgen voor zijn zonnegloed.
De wet van de HEERE is volmaakt, zij bekeert de ziel; de getuigenis van de HEERE is betrouwbaar, zij geeft de eenvoudige wijsheid. De bevelen van de HEERE zijn recht, zij verblijden het hart; het gebod van de HEERE is zuiver, het verlicht de ogen. De vreze des HEEREN is rein, zij houdt voor eeuwig stand; de bepalingen van de HEERE zijn waarachtig, met elkaar zijn zij rechtvaardig. Zij zijn begerenswaardiger dan goud, ja, dan veel zuiver goud; en zoeter dan honing en honingzeem uit de raat. Ook wordt Uw dienaar daardoor gewaarschuwd, in het houden ervan ligt groot loon.
Wie zou al zijn afdwalingen opmerken? Reinig mij van verborgen afdwalingen. Weerhoud Uw dienaar ook van hoogmoed. Laat die over mij niet heersen; dan zal ik oprecht zijn en vrij van grote overtreding.  Laat de woorden van mijn mond en de overdenking van mijn hart welgevallig zijn voor Uw aangezicht, HEERE, mijn rots en mijn Verlosser! “

Deze psalm is een soort preek, te verdelen in twee hoofdpunten, namelijk het woordeloze spreken van de dag en de nacht en punt twee de schitterende uitwerking van de wet.
In deze psalm valt op dat de dichter eerst begint bij de grote werken van God en Zijn rechtvaardige verordeningen en daarna pas zijn eigen leven in beeld brengt. Dat is een goede methode, maar niet de enige. In andere psalmen wordt immers weer een geheel andere methode gevolgd. De hartsgesteldheid van de dichter speelt vaak een beslissende rol. Is hij in diepe nood dan begint hij vaak met zijn nood te vertellen aan God en eindigt de psalm met het vertrouwen uit te spreken naar God toe.
De Almachtige heeft in de hele schepping iets van Zichzelf gelegd

“De hemel vertelt Gods eer, het gewelf verkondigt het werk van Zijn handen.
De ene dag spreekt overvloedig tot de andere, de ene nacht geeft kennis door aan de andere. Geen spreken is er, geen woorden zijn er, hun stem wordt niet gehoord. Hun richtlijn gaat uit over heel de aarde, hun boodschap tot aan het einde van de wereld. Hij heeft daar een tent opgezet voor de zon”

Het begint met Gods eer. Nadrukkelijk wordt dit als eerste genoemd. Dat is wel iets om stil bij te staan.Er wordt iets verteld aan ons zonder woorden, en wat er wordt verteld is Gods eer. Wat is dan Gods eer? Dat is toch allereerst zijn schepping, bezien vanuit ons gezichtsveld.

Daarom gaan we eerst terug naar Genesis, het begin van de Bijbel.
En God zag alles wat Hij gemaakt had, en zie, het was goed, zelfs zeer goed.
Het bijzondere van de schepping en de reden dat het zeer goed was, is dat God in alle dingen iets van Zichzelf heeft ingelegd. In de psalm zal de zon worden belicht en ook daarin zien we iets van de grootheid van de Here.
Maar ook in het kleine soms voor de mens nauwelijks waarneembare zit Gods wijsheid en schoonheid verborgen. De dieren van het veld, de vissen in de zee, het zijn allemaal facetten van de veelkleurige wijsheid van God.
Zelfs na de zondeval is de schepping nog zo mooi!

Als wij genieten van het mooie dat God maakt, eren wij onze Schepper, die dit alles heeft geschapen. Wanneer wij over deze dingen nadenken, over het woordeloze verhaal dan worden we stil van verwondering. Wij ervaren Zijn goedheid als we in de lente alles weer zien uitspruiten, alles wordt weer nieuw. Het is een woordeloos getuigenis van de trouw van God aan Zijn schepping. Hij laat het werk van Zijn handen niet los.