Job en de valse beschuldigingen van Elifaz deel 10

“Is het een vreugde voor de Almachtige dat jij rechtvaardig bent?”(Elifaz)
Uit de omstandigheden van Job is voor Elifaz echter zonneklaar dat Job schuldig is. Hij meent het Godsbestuur te kunnen doorgronden. Als het goed gaat in je leven is dat een zegen van God en als het slecht gaat in je leven is dat jouw eigen schuld. Zien we hier ook iets in van een welvaartsevangelie? Elifaz weet het zeker, Job moet wel zwaar gezondigd hebben. En wat gaat hij dan doen? Na lang nadenken komt hij tot een conclusie die in zijn ogen wel moet kloppen. Die conclusie is dat het vroegere leven van Job wel heel anders moet zijn geweest dan dat het leek. Hij moet wel zwaar gezondigd hebben, anders kan dit enorme lijden Job nooit zijn overkomen. God moet wel heel erg boos op Job zijn. Kennelijk heeft God de onoprechtheid van Job doorzien en straft hem op een wijze die ontzag wekt. En is het niet daarom dat Elifaz het leven van Job tegen het licht houdt en anders tegen zijn vriend aankijkt? Elifaz gaat in zijn derde toespraak echter wel héél erg ver in zijn beschuldigingen aan Job. En in het verlengde daarvan doet hij ernstig tekort aan God zelf. Laten we de volgende woorden van Elifaz eens de revue passeren. “Is het een vreugde voor de Almachtige dat jij rechtvaardig bent; of winst dat jij je wegen vervolmaakt? Is het omdat je godvrezend bent dat Hij je bestraft, dat Hij met je in het gericht komt? Is je slechtheid niet groot, en zijn je ongerechtigheden niet eindeloos? Want je hebt zonder reden van je broeders een onderpand genomen, en je hebt de kleding van naakten uitgetrokken. Aan de vermoeide gaf je geen water te drinken, en je hebt de hongerige brood onthouden. Maar was er een man met macht, voor hem was het land, en een aanzienlijk persoon woonde er. Weduwen heb je met lege handen weggestuurd, en de armen van de wezen werden verbrijzeld. Dáárom zijn er strikken rondom je, en word je plotseling door schrik overmand.(22:3-10)

Elifaz vraagt dus eerst of het een vreugde voor de Almachtige is of Job rechtvaardig is. Hier proeven we iets van de afstandelijke wijze waarop Elifaz over God spreekt. Een godsbeeld van een onbewogen God die straft als mensen in de fout gaan en onbewogen is over hun lot. Is het een vreugde voor God als een mens rechtvaardig voor Hem leeft? Het antwoord is volmondig JA. Ja, het is een vreugde voor God als een mens rechtvaardig leeft. En Job leefde rechtvaardig voor God. En was daarover immens blij. Hoe zei God het ook al weer: “Hebt u ook acht geslagen op Mijn dienaar Job? Want er is niemand op de aarde zoals hij, een vroom en oprecht man, hij is godvrezend en keert zich af van het kwaad.”(1:8) Elifaz giet verder in zijn tirade regelrechte leugens uit over het leven van Job. Het rechtvaardige leven van Job wordt geloochend. Leugens alsof hij broeders een onderpand zou hebben onthouden, kleding van naakten zou hebben uitgetrokken, de hongerige brood zou hebben onthouden. Weduwen met lege handen zou hebben weggestuurd. De armen van wezen zou hebben verbrijzeld. “Is je slechtheid niet groot, en zijn je ongerechtigheden niet eindeloos? Want je hebt zonder reden van je broeders een onderpand genomen, en je hebt de kleding van naakten uitgetrokken. Aan de vermoeide gaf je geen water te drinken, en je hebt de hongerige brood onthouden. Maar was er een man met macht, voor hem was het land, en een aanzienlijk persoon woonde er. Weduwen heb je met lege handen weggestuurd, en de armen van de wezen werden verbrijzeld.”(22:5-9)

Het is verbijsterend hoe Elifaz in zijn derde rede tekeergaat tegen Job. Valse beschuldigingen, die nergens op gebaseerd zijn. Onredelijke argumenten. Leugens die Job als een kastijding van zijn ziel zal hebben ervaren. En dat terwijl hij lichamelijk zwaar lijdt en op de puinhopen van zijn leven zit. Zonder kinderen, zonder hoop. Zonder de hulp van zijn vrouw, die walgt van zijn adem. Met het graf voor ogen. Bedenk dat mijn leven een ademtocht is; mijn oog zal niet opnieuw het goede zien. Het oog van degene die mij nu ziet, zal mij niet meer waarnemen. Uw ogen zullen op mij zijn, maar ik zal er niet meer zijn. En waar is de vertroostende hand van God?(7:7,8)
Kern van de foute gedachtegang van de drie vrienden:
Hoe kunnen we nu tot de kern doordringen van de foute gedachtegangen van de vrienden. De vrienden hebben een eigen theorie bedacht waarin God de goede mensen zegent en de slechte straft. Een sluitende gedachte, die zij op allerlei manieren bewijzen. Zij menen dat hun redeneringen ook Gods gedachten zijn. Ze presenteren dit ook als Gods gedachten. Ze zijn er van overtuigd dat God hetzelfde denkt als zij.
En in die gedachte zit een valkuil waar we allemaal voor moeten oppassen. Soms zijn we zo overtuigd van ons eigen gelijk dat er geen ruimte meer is in ons denken, dat God het misschien wel heel anders ziet. En dat kan best wel een schok voor ons zijn. Het is waar dat God goede mensen zegent en de goddeloze mensen straft, maar dat is nog niet altijd zichtbaar tijdens het aardse leven. Het lijkt soms wel het tegenovergestelde. Dat laat Jezus ook zien in de geschiedenis van de rijke man en de arme Lazarus. Een bedelaar die tijdens zijn leven onder de zweren zat, net als Job! “En er was een zekere bedelaar, van wie de naam Lazarus was, die voor zijn poort neergelegd was, en die onder de zweren zat. En hij verlangde ernaar verzadigd te worden met de kruimeltjes die van de tafel van de rijke man vielen; maar ook de honden kwamen en likten zijn zweren. Het gebeurde nu dat de bedelaar stierf en door de engelen in de schoot van Abraham gedragen werd. En ook de rijke man stierf en werd begraven. En toen hij in de hel zijn ogen opsloeg, waar hij in pijn verkeerde, zag hij Abraham van ver en Lazarus in zijn schoot.”( Lukas 16:20-23) Wat echter wel triest is, dat Elifaz zich gaat bedienen van regelrechte leugens over Job. Deze beschuldigingen zullen Job diep getroffen hebben. En misschien was dit ook wel de bedoeling van Elifaz. Zo gaat Elifaz van kwaad tot erger. We zien hier ook al de contouren van wat Jezus, de Rechtvaardige vele eeuwen later zal overkomen. De leiders van Israël zoeken voortdurend Hem te beschuldigen van onrecht. Terwijl Hij niets anders dan goed deed.

Elifaz was een zeer geleerd man. Hij wist heel veel over God en over Zijn bestuur te vertellen. En toch zat hij er volkomen naast. Hij presenteert een leugen over Gods beleid als de waarheid. En het wordt hem zwaar aangerekend door de HEERE! “Nadat de HEERE deze woorden tot Job gesproken had, gebeurde het dat de HEERE tegen Elifaz, de Temaniet, zei: Mijn toorn is ontbrand tegen u en tegen uw twee vrienden, want u hebt niet juist over Mij gesproken, zoals Mijn dienaar Job.”(42:7)

Job en zijn vrienden / deel negen

“Als jij , Job, je bekeert tot de Almachtige, zal je gebouwd worden. Doe het onrecht ver weg van je tent.”(Elifaz)

 

Na een week lang gezwegen te hebben, gehuild te hebben, verbijsterd te zijn geweest en nagedacht te hebben beginnen de vrienden te spreken. De drie vrienden komen er heel slecht af in de beleving van veel mensen die de geschiedenis van Job kennen. Hun redenering vinden ze bekrompen. Ze zijn slechte troosters. Ze zeggen precies de dingen die ze niet moeten zeggen. En dat is ook zo. Toch moeten we niet vergeten dat zij de moeite hebben genomen om naar Job toe te gaan. Hun meeleven was oprecht. Hun pijn over het lijden van Job was oprecht. En ze waren vrienden van Job. Het waren meer dan bekenden van elkaar. Ze waren vrienden! Bovendien willen ze Job helpen.
Hun basisgedachte is echter fout, hoewel niet geheel onbegrijpelijk. Ze redeneren als volgt: Job zit in de ellende, die ellende moet wel het gevolg zijn van een grote zonde van Job. Als Job die zonde belijdt voor God, zal God hem vergeven en geneest God hem. Elifaz begint met het zoeken van een verklaring. Hij zegt: “Je woorden hebben degene die struikelde, opgericht, en de knikkende knieën heb je sterk gemaakt. Maar nu overkomt het jezelf, en je bezwijkt; het treft je, en je wordt door schrik overmand. Is je vrezen van God dan niet je verwachting, de oprechtheid van je wegen je hoop?”( 3:4-6) Elifaz twijfelt aan de geloofwaardigheid van Job. Je hebt wel mooi gesproken, maar nu het er op aan komt bezwijk je direct. Heeft Elifaz hier een punt? We weten dat het niet zo is. We weten dat Job volkomen oprecht gehandeld heeft. We weten dat Job altijd Gods aangezicht heeft gezocht. We weten dat Job een bidder was. Maar Elifaz ziet aan wat voor ogen is. Hij ziet de ellende van Job. En zijn conclusie is helder, maar onbarmhartig. Elifaz verwijt Job zelfs zijn onoprechtheid. Moet je nagaan, hoever Elifaz er naast zat.

Zelfreflectie:
En dit is een goed punt voor zelfreflectie. Hoe onbarmhartig en haastig is vaak ons eigen oordeel over de medemens. Zonder dat we op alle facetten van iemand in beeld hebben, is ons oordeel al klaar. In ieder van ons zit een “Elifaz” verborgen.
Beschuldigingen van Elifaz
Luisteren we nog even verder naar de beschuldigingen van Elifaz aan het adres van Job: “Denk er toch aan: wie is ooit als onschuldige omgekomen, en waar zijn er ooit oprechten uitgeroeid?”( 4:7) Het eerste deel is waar. Er is nooit een onschuldige omgekomen. Ieder mens is schuldig. Het tweede deel van de zin van Elifaz is niet waar. Er zijn in de geschiedenis velen oprechten van hart uitgeroeid.
“Maar zoals ik gezien heb: zij die onrecht ploegen en moeite zaaien, oogsten dat ook.”(4:8) Deze woorden bevatten de waarheid. Zoals Elifaz het gezien heeft klopt dit. Zij die onrecht zaaien, zullen dat oogsten. In Psalm 7:15 wordt over de goddeloze gesproken die zwanger is van kwaad en leugen zal baren. De Spreukendichter zegt: “wie onrecht zaait , zal onheil oogsten” Jesaja spreekt over de goddelozen als mensen die op holle woorden vertrouwen en valse dingen spreken. Ze zijn zwanger van onheil, ze baren ongerechtigheid. Hosea zegt: U hebt goddeloosheid geploegd ,onrechtvaardigheid geoogst, leugenvrucht gegeten. En Paulus schrijft aan de Galaten: “Dwaal niet, want wat een mens zaait zal hij ook oogsten.” De woorden van Elifaz zijn waar, maar ze zijn niet van toepassing op Job. Want Job was geen goddeloze, maar een rechtvaardige. Woorden kunnen op zich dus wel waar zijn, maar verkeerd toegepast zijn ze een dubbele leugen. En dit typeert de redeneringen van Elifaz. In het vervolg van het boek Job zien we afwisselend de aanvallen van de vrienden en de verdediging van Job. En zoals dat gaat tussen mensen wordt het debat gaandeweg steeds scherper. Job blijft zijn onschuld naar voren brengen, de vrienden hameren steeds feller op het belijden van de schuld van Job. Het scherpst van de drie vrienden is Elifaz, maar de twee andere vrienden zijn ook niet mals in hun oordeel. Zo zegt Bildad: “de hoop van de huichelaar vergaat.”(8:13). Met andere woorden Job jij bent die huichelaar. Bekeer je. En Zofar zegt: “Dan zou een verstandeloos mens verstandig worden en het veulen van een wilde ezel als mens geboren worden.”(11:12)

De drie vrienden waren wijze mannen en ze weten veel wetenswaardigheden naar voren te brengen. En het is de moeite waard naar hun woorden te luisteren. Bijvoorbeeld het advies om God te zoeken: “Maar ik zou zelf God zoeken, en mijn woord tot God richten. Hij doet grote dingen, die niemand kan doorgronden; wonderen, die niet te tellen zijn. Hij geeft regen op de aarde, en zendt water op de velden, om de nederigen op een hoogte te plaatsen, om de treurende in een veilige vesting van heil te zetten.”(5: 8-11)
Even terzijde
Even terzijde: soms is het interessant om te zien wat zij niet deden. Ze gaan bijvoorbeeld niet in gebed! Ze vragen niet aan de HEERE of Hij hun raad wil geven. Ze hebben in hun wijsheid de antwoorden al klaar. Er is geen twijfel bij hen hoe de zaak in elkaar steekt. Job is een zondaar en wordt terecht gestraft. Als ze Job maar zover kunnen krijgen dat hij schuld belijdt, dan is er weer hoop. Ze kastijden Job met hun woorden, maar met de beste bedoelingen. Ze menen namens God te spreken. Ze hebben een sluitend theologisch standpunt. Ze hoeven ook God niet meer om raad te vragen. De zaak is toch duidelijk! Maar Job houdt ondertussen vast aan zijn onschuld. En terecht! Hij zegt: “Hoelang blijven jullie mijn ziel bedroeven, en mij met woorden verbrijzelen? Jullie hebben mij nu al tien keer schande aangedaan; jullie schamen je niet om mij zo hard te behandelen.”(19:2,3) Er is geen sprake van dat ik jullie gelijk zou geven; tot ik de geest geef, zal ik mijn oprechtheid niet van mij wegdoen. Ik zal aan mijn gerechtigheid vasthouden, en zal haar niet loslaten; mijn hart zal die in mijn dagen niet minachten.”( 27:5,6)

Job vervloekt zijn geboortedag – deel 8

“Daarna opende Job zijn mond en vervloekte zijn geboortedag.”(3:1)

 

Na een week lang samen met zijn vrienden gezeten te hebben op de puinhopen van zijn leven, in zak en as, komt het nu tot een uitbarsting. Een uitbarsting van intens verdriet. Job is een gebroken man. Neer gebeukt in de ellende. Alle hoop in zijn leven is vervlogen. En ook al kunnen we schrikken van de uitroep van Job die zijn geboortedag vervloekt, toch kunnen we met hem meevoelen. Later in de geschiedenis zien we trouwens hetzelfde gebeuren bij de profeet Jeremia, die ook zijn geboortedag vervloekt. Hij zegt: “Wee mij, mijn moeder, dat u mij gebaard hebt, een man van onenigheid en een man van ruzie voor heel het land. Ik heb niets uitgeleend en men heeft mij niets uitgeleend, toch vervloekt ieder van hen mij.”( Jeremia 15:10) “Vervloekt is de dag waarop ik geboren ben. De dag waarop mijn moeder mij gebaard heeft, laat die niet gezegend zijn.”(Jeremia 20:14) En onze Heiland zegt over Judas, de verrader:” “De Zoon des mensen gaat wel heen, zoals over Hem geschreven staat, maar wee de mens door wie de Zoon des mensen verraden wordt! Het zou goed voor die mens zijn, als hij niet geboren was.”(Markus 14:21)

Job vervloekt zijn geboortedag, omdat zijn leven een verschrikkelijke mislukking lijkt te zijn geweest. Een zinloos bestaan. En hoe dicht komt dat bij onszelf als we zelf in de ellende zitten! We raken gedeprimeerd. Wat is de zin van het leven? En daar komt nog een element bij van onbestemde angst, die elk mens bij zich draagt, namelijk: hoe zal de toekomst zijn? Die angst droeg Job ook bij zich. Job eindigt zijn jammerklacht met : “Want wat mij angst aanjoeg, is tot mij gekomen; dat waarvoor ik beducht was, is mij overkomen. Ik ben niet gerust en ik ben niet stil, ik heb geen rust, er is onrust gekomen.”(3: 25 26) In Job leefde die onbestemde angst. Dat lezen we aan het begin van het boek : “Het gebeurde dan, als de dagen van de maaltijden voorbij waren, dat Job hen bij zich riep en hen heiligde. Hij stond ’s morgens vroeg op en bracht brandoffers, voor ieder van hen één, want Job zei: Misschien hebben mijn kinderen gezondigd en God in hun hart vaarwel gezegd. Zo deed Job alle dagen.” (1:5 6) Angst voor zijn kinderen, die misschien gezondigd hadden. Angst voor de dingen die Job om zich heen zag. Hij leefde ook in een tijd waarin veel mensen de HEERE niet dienden. Job leefde een rechtvaardig leven, maar zag om zich heen ook veel onrechtvaardigheid. In de vervloeking van zijn geboortedag zit een diepe teleurstelling over de gang van zijn leven. Juist hij, die alles in zijn leven afstemde op God en Zijn geboden, juist hem treft dit lot. Hoe kan dit? Het zijn toch de goddelozen die straf verdienen en de rechtvaardigen zegen? Er is onrust in mijn hart gekomen, zo besluit Job. Onrust over al het leed wat mij is overkomen. Spoedig zal hij sterven, zo is zijn stellige overtuiging. Wat is de zin van het leven? Wat is de zin van mijn leven? Maakt het dan geen verschil of iemand rechtvaardig leeft of goddeloos leeft? Die gedachte teistert het hart van Job. Het is ook deze vraag die we tegenkomen in Psalm 73, waar het gaat over de voorspoed van de goddelozen. Moeiten kennen ze niet, ze leven onbekommerd en zijn gelukkig. Job verwoordt dit fenomeen uitvoerig als hij zegt: “Waarom leven de goddelozen, worden zij oud, en wordt zelfs hun vermogen groot? Hun nageslacht is blijvend bij hen en met hen, en hun nakomelingen zijn voor hun ogen. Hun huizen hebben vrede en zijn zonder angst, en de roede van God is niet op hen. Zijn stier bespringt en mist niet; zijn koe kalft en heeft geen misdracht. Zij laten hun jonge kinderen gaan als een kudde, en hun kinderen huppelen. Zij verheffen hun stem met de tamboerijn en de harp, en zij verblijden zich op het geluid van de fluit. Zij slijten hun dagen in het goede; en in een ogenblik dalen zij af in het graf.”(21: 7-13)

De vraag die we in het vervolg te zien krijgen als de drie vrienden beginnen met hun zienswijze op het leed wat Job overkomt is: “De rechtvaardige wordt gezegend, de goddeloze bestraft” en dus heeft Job ernstig gezondigd, anders was hem dit niet overkomen.
En het antwoord van Job zal steevast zijn: Ik ben rechtvaardig, maar God is mijn tegenstander geworden, en tóch hou ik van Hem. Job vervloekt zijn geboortedag. Hij komt daar echter later zelf op terug. Hij erkent dat wat hij zegt in onverstand gesproken is. “Weeg mijn verdriet en mijn boosheid, leg mijn lijden erbij in de weegschaal: 3zwaarder is het dan het zand bij de zee. Daarom waren mijn woorden zo roekeloos.”(6:2 3) Maar hij zegt ook dat hij goedertierenheid had verwacht van zijn vrienden. ”Wie wanhopig is, mag van zijn vriend goedertierenheid verwachten.”(6:14)
Als iemand er helemaal doorheen zit, mag je goedheid verwachten van je vrienden. Een wijze les voor ons allen.

Het lijden van Job / deel zeven

Strijd op drie fronten

 

Voordat we naar de redevoeringen van de drie vrienden luisteren is het goed een tussenbalans op te maken om te bepalen wat de diepe achtergrond van het boek Job is.
Ik zie een strijd op drie fronten.
1. De eerste strijd is de weddenschap tussen God en satan. Dient Job de HEERE op alle zegeningen die hij heeft gekregen en zal hij God vaarwel zeggen als rampspoed hem treft?
2. De tweede strijd is die zal losbranden tussen Job en zijn vrienden. Wat voor kwaad heeft Job gedaan dat hem dit alles overkomt?
3. De derde strijd is Gods rechtvaardig bestuur. Is Hij rechtvaardig in al Zijn handelen?

De eerste strijd is de “weddenschap” tussen de God en satan. Deze strijd is een rode draad in het boek en we doen er goed aan dit gegeven voortdurend voor ogen te stellen. Job is de “hoofdrolspeler” die zonder de oorzaak te weten zwaar moet lijden, te zwaar bijna voor een mens om te dragen. Blijft hij trouw aan God, ook al lijkt God zijn tegenstander te zijn geworden?

De tweede strijd is de grote vraag over het lijden in het leven van ieders mens. Als het lijden je overkomt en je wanhopig wordt waarom het juist jou treft, wat doet dat met je? En is dat lijden jouw schuld? Ben jij een grote zondaar? Juist dit laatste vergroot het lijden! En je vrienden? Zijn dat nog steeds je vrienden die je steunen of zijn het vrienden die je veroordelen?

De derde strijd handelt over de vraag of God rechtvaardig is in al Zijn handelen? En daarmee verbonden of God verantwoording dient af te leggen aan ons mensen. In theorie zal een gelovige niet snel zeggen dat God onrechtvaardig handelt. Omdat beseft wordt dat dit niet mogelijk is. Maar voelen wij dat ook als het kwaad ons treft? En is er wel een antwoord te vinden op de vraag van het lijden? Moeten we het niet gewoon ondergaan?
Maar als we het ondergaan, zonder tot een antwoord te komen, ligt daar dan ook niet in opgesloten dat we het bestuur van God tóch onrechtvaardig vinden? Later in het boek kijken we naar het volk Israël. Wat heeft dit volk geleden en lijdt het nog. Wat is de zin van dit lijden? Handelt God wel rechtvaardig met Zijn uitverkoren volk? En waarom moet het héle volk lijden, óók de rechtvaardigen onder het volk die de Messias wel hebben aangenomen als hun Verlosser?

Is er een antwoord te vinden in Gods Woord? Is er een antwoord te vinden in het boek Job?

 

Het lijden breekt Job – deel zes

 

“Toen antwoordde de satan de HEERE en zei: Huid voor huid! Alles wat iemand heeft, zal hij geven voor zijn leven. Steek Uw hand maar eens uit en tref zijn beenderen en zijn vlees. Voorwaar, hij zal U in Uw aangezicht vaarwel zeggen.”(2: 4 5)

 

De grote tegenstander van God kent de mens maar al te goed. Hij is wreed in zijn gedachten en zal de mens nooit en te nimmer sparen en zal hem treffen waar hij maar kan. Het is een huiveringwekkende tegenstander. Zoals we al eerder schreven bij de eerste weddenschap : HEERE ga alstublieft niet in op deze weddenschap. En nu met te meer klem; HEERE doe het niet. Ook al weten we dat de HEERE het wél zal doen. “En de HEERE zei tegen de satan: Zie, hij is in uw hand, maar spaar zijn leven.”(2:6) De enige restrictie die de HEERE aan satan geeft is dat het leven van Job gespaard moet worden. Job zal getroffen worden door een verschrikkelijke ziekte, die weliswaar niet zijn leven zal kosten, maar die hem zal breken. En daarenboven zal Job in de overtuiging gaan leven dat God een tegenstander voor hem is geworden. “Als mijn hoofd zich opheft, jaagt U op mij als een felle leeuw.”(10:16) “Hij heeft Zijn toorn tegen mij laten ontbranden, en mij tegenover Hem beschouwd als één van Zijn vijanden.”(19:11) Waarom weet Job niet. Job houdt vast aan zijn liefde voor Zijn Schepper, ondanks alles. En hij houdt vast aan zijn rechtvaardigheid. Hij heeft God altijd met een oprecht hart gediend, en zal dat staande houden. Ondanks de aanvallen die hij straks zal verduren van zijn vrienden.

De satan slaat Job met verschrikkelijk zweren. Over zijn hele lichaam. En Job neemt een potscherf om zich daarmee te krabben. Dag en nacht ellende. Om te huilen. De vrouw van Job kan het niet meer aanzien. Jouw vroomheid heeft je niets geholpen zegt ze tegen haar man. “Zeg God vaarwel en sterf” is haar advies. Voordat iemand zegt: wát een waardeloze en respectloze reactie , bedenk dat ook de vrouw van Job alle ellende over zich heeft zien heengaan. Ook zij heeft haar prachtige leven in rook zien opgaan. Ook zij heeft haar tien kinderen verloren. Ook zij zal denken: God waar bent U nu? Waarom doet U dit? We lezen in het boek verder niets over een oordeel dat de HEERE velt over de vrouw van Job. De reactie van zijn vrouw doet Job evenwel heel veel pijn. God vaarwel zeggen? Dát nooit, denkt Job. Dat zou nog eens dwaas zijn. Ik heb immers alles van God gekregen. En hier leren we Job ten voeten uit kennen als een échte vriend van God. Zijn leven met de HEERE was geen uiterlijke godsdienst, maar een diep doorleefde gemeenschap met Hem. De reactie van Job is bewonderingswaardig. Hij wijst eerst zijn vrouw terecht om haar reactie, die hij dwaas vindt. En dan prijst hij God. Zouden we het goede accepteren en het kwade niet? Zoals de psalmdichter dat later als volgt verwoordt: “Uw goedertierenheid is immers beter dan het leven; daarom zullen mijn lippen U prijzen.”( Psalm 63:4)

Job zondigt met deze reactie met zijn lippen niet. Velen denken daarbij: maar wél met zijn hart. Dat is echter speculatief. Het kán, maar het kán evengoed niet. En laten we maar van het laatste uitgaan. Van satan lezen we verder niets meer in het boek Job. Al is hij wel op de achtergrond aanwezig en volgt hij alles met argusogen. De drie vrienden van Job horen van het leed dat hun vriend is overkomen. Hun reactie is oprecht. Ze gaan vanuit hun woonplaats op weg naar hun vriend om hem te troosten. Zij zullen evenals wij verbijsterd zijn geweest over het leed wat Job is overkomen. Ze zijn werkelijk met stomheid geslagen. En als ze bij Job zijn aangekomen, dan herkennen ze hem nauwelijks. Ze huilen. Ze zitten bij Job een volle week zonder een woord te zeggen. Ze beseffen dat woorden nu niet op hun plaats zijn. Tot op dit moment zijn de vrienden waarlijk vrienden. Ze hebben voorheen gelachen met Job, ze bewonderden Job om zijn oprechtheid en zijn leven met God. Nu huilen zij met hem in zijn onbeschrijflijk leed.

 

Job reageert op zijn lijden / deel 5

De HEERE heeft gegeven, de HEERE heeft genomen, de Naam van de HEERE zij geprezen

 

Het bovenkleed wat later door de priesters als heilige kleding wordt gedragen, van fijn linnen, wordt door Job als “teken van rouw” gescheurd. Job scheert zijn hoofd als teken van diepe rouw. Hij valt op de aarde en buigt. Hij buigt voor de Almachtige. Hij verootmoedigt zich voor de Schepper van hemel en aarde. Hij zegt dan ook: “Naakt ben ik geboren. Met niets ben ik begonnen en met niets zal ik ook eindigen. God geeft en God heeft het recht dat weer te ontnemen. En nu ik niets meer heb loof ik toch Mijn Schepper!” Paulus schrijft in de brief aan Timotheüs: ”Maar de godsvrucht is inderdaad een bron van grote winst, vergezeld van tevredenheid. Want wij hebben niets de wereld ingedragen, het is duidelijk dat wij ook niets daaruit kunnen wegdragen. Als wij echter voedsel en kleding hebben, zullen wij daarmee tevreden zijn. Maar wie rijk willen worden, vallen in verzoeking en in een strik en in veel dwaze en schadelijke begeerten, die de mensen doen wegzinken in verderf en ondergang.”(1 Timotheüs 6:6-10)

“De HEERE heeft gegeven en de HEERE heeft genomen; de Naam van de HEERE zij geloofd!”.
Woorden die later door talloze mensen op de lippen is genomen als zwaar leed iemand treft. Als een geliefd mens ons is ontvallen. Job is de eerste die dit heeft uitgesproken. Vragen te over bij Job. Maar hij vertrouwt op God. Begrijpen doet hij het niet. Verbijsterd door verdriet. En toch geeft hij God niet de schuld. Hij zegt niet: “God waar was u? Waarom heeft U niet ingegrepen? “ Job werpt zich op de grond in aanbidding voor God en zegt: “Geprezen zij de Naam van JWHW!” Wij kennen een lied wat veel wordt gezongen en het refrein is ontleend aan Psalm 68: “Geprezen zij de Here, dag aan dag draagt Hij ons, die God is ons heil.”
Je moet wel heel veel van de HEERE houden en je moet Hem wel kennen, om dit te kunnen zeggen. De woorden van Job zijn indrukwekkend en tot troost voor velen die na hem hebben geleefd en zullen leven. Het verdriet is immens en dan te schuilen bij Hem die alles wat Hij heeft gegeven weer terugneemt, zonder te begrijpen waarom. Het is niet voor niets dat God de loftrompet over Job blies. En hoe reageert God op het verdriet en de aanbidding van Job? “De HEERE zei tegen de satan: Hebt u ook acht geslagen op Mijn dienaar Job? Want er is niemand op de aarde zoals hij, een vroom en oprecht man, hij is godvrezend en keert zich af van het kwaad. Hij houdt nog steeds vast aan zijn vroomheid, hoewel u Mij tegen hem opgezet hebt om hem zonder reden te verslinden.”(2:3)

De HEERE vraagt zelf aan de satan of hij gezien heeft dat Job trouw is gebleven. Het is trouwens opvallend dat satan kan beoordelen of Job inderdaad God trouw is gebleven. Hij kan niet in ons hart kijken, maar kan wél zien uit de manier waarop we leven, waarop we bidden, waarop we offeren, waarover we praten, of ons hart op God is gericht.

het onvoorstelbare lijden van Job

Stel je voor dat de geschiedenis van Job illustratief is voor elk leven. Waarom treft het kwade goede mensen? Het is de vraag die zo vaak is gesteld. Dat het kwaad slechte mensen treft kunnen we nog enigszins bevatten. Maar dat het kwaad goede mensen treft, dat doet pijn. Dat het kwaad kansloze mensen treft doet nog meer pijn. Dat het kwaad weerloze mensen treft vult ons naast pijn ook met woede. Waarom moet het kwaad Job treffen? Herinnert het leven van Job de satan niet aan zijn eigen verleden? Hoe hij was voordat hij had gezondigd. “Volmaakt was u in uw wegen, vanaf de dag dat u geschapen werd, totdat er ongerechtigheid in u gevonden werd. Vanwege uw schoonheid werd uw hart hoogmoedig, u richtte uw wijsheid te gronde vanwege uw luister.”(Ez.28:15 en 17)

De HEERE zegt tegen de satan dat Hij Zijn beschermende hand terugtrekt van alles wat Job bezit. Eerst een reflectie naar ons eigen leven. Is de situatie voor ons eigen leven zoveel anders als voor Job? Alles wat wij bezitten hebben wij gekregen vanuit Gods goedheid. Maar op die rijkdom kunnen wij geen aanspraak maken. God heeft de macht en het recht om die rijkdom ons te ontnemen. De oorzaak van het lijden van Job is niet zijn falen in het geloof. Is niet zijn gebrek aan vertrouwen. Is ook niet zijn gebrek aan kennis over God. De oorzaak van zijn lijden is juist zijn onwankelbaar geloof. Is juist zijn hoop op de levende God die ziet en redt. Later zal de Psalmdichter dit als volgt verwoorden:
“Ú ziet het wél , want U aanschouwt de moeite en het verdriet, opdat men het in Uw hand geeft; op Ú verlaat de arme zich, U bent geweest een Helper van de wees.”(Psalm 10:14)
We gaan verder met het verhaal. Hoe gaat satan het lijden van Job invullen? Ziet satan Job als de achilleshiel van Gods beleid. Als Job instort heeft hij dan gewonnen? God had gezegd dat hij hem alles mocht afnemen behalve zijn leven. Nu gaat satan dat op zijn wijze invullen. Alles gaat hij Job afnemen.

“Er was nu een dag, toen zijn zonen en zijn dochters aten en wijn dronken in het huis van hun broer, de eerstgeborene, dat er een bode bij Job kwam en zei: De runderen waren aan het ploegen en de ezelinnen naast hen aan het weiden. Toen deden de Sabeeërs een inval en namen ze mee, en ze sloegen de knechten met de scherpte van het zwaard; en ík ben maar als enige ontkomen om het u te vertellen.”(1: 13-15)
De runderen (500 span) en ezelinnen (500) worden meegenomen door een roversbende. Dat is een grote klap voor de onderneming van Job. Maar het wordt noch veel erger, want de knechten van Job worden in koelen bloede vermoord. En voor Job kan ademhalen en trachten de gebeurtenissen op zich te laten inwerken, wat eigenlijk al te veel is voor een mens om te kunnen dragen, komt de volgende bode er al aan. “Terwijl deze nog sprak, kwam er een ander en zei: Het vuur van God viel neer uit de hemel en ontbrandde tegen de schapen en de knechten, en verteerde ze; en ík ben maar als enige ontkomen om het u te vertellen.”(1:16) Nu gebeurt er iets verbijsterends. In de opstapeling van ellende zou je er zomaar overheen lezen. Maar het staat er toch echt: “Het vuur van God viel neer uit de hemel.” En de vraag dringt zich op: Mag satan dan ook nog beschikken over het vuur uit de hemel, weliswaar met toestemming van God, maar toch? Het heeft er alle schijn van. De schapen en de schaapherders worden in een oogwenk verteerd. Ze merken er niets van. Brandoffers worden volkomen verteerd. Zevenduizend schapen worden geofferd. Ze worden niet zoals bij de kamelen, de runderen en de ezelinnen gespaard en weggevoerd, nee de zevenduizend schapen worden geofferd. En alle herders worden verteerd door het vuur uit de hemel. Verbijsterend!
“Terwijl deze nog sprak, kwam er weer een ander en zei: De Chaldeeën stelden drie groepen op en pleegden een overval op de kamelen en namen ze mee, en sloegen de knechten met de scherpte van het zwaard; en ík ben maar als enige ontkomen om het u te vertellen.”(17)
De Chaldeeën slaan toe. Ze stellen drie groepen op en overvallen de kamelen. Drieduizend stuks worden buitgemaakt en ook hier worden de knechten van Job gedood. Het hart van Jobs onderneming wordt nu geraakt en alle knechten die daarbij betrokken zijn worden koelbloedig vermoord. De Chaldeeën die uit het huidige Irak, Iran afstammen zijn een bloeddorstige bende. Ze worden door satan geselecteerd om zijn plannen uit te voeren. We lezen voor het eerst over het bestaan van de Chaldeeën in Genesis. Waarom satan specifiek de Chaldeeën uitzoekt voor deze moordpartij? We weten het niet, maar in de loop van de geschiedenis zijn zij de aartsvijanden van het volk Israël geweest. En de geest van de Chaldeeën leeft denk ik nog altijd voort in het huidige Irak en Iran. In ieder geval, na al deze berichten zal Job al een gebroken man zijn geweest. Maar hij krijgt zelfs geen tijd van satan om iets te kunnen verwerken als de climax van de haat van satan zich manifesteert in het doden van de kinderen van Job..

In het huis van de eerstgeborene vindt een drama plaats wat té groot voor woorden is om te vertellen. Alle tien kinderen van Job, zeven zonen en drie dochters, jonge mensen nog, komen om. Een hevige stormwind treft het huis en het huis stort in. Wat moet er door Job heen gegaan zijn? Was deze tragedie een straf op mogelijke zonde die zijn kinderen hadden begaan? Job wist immers niets van een weddenschap tussen God en satan af? Zijn zonen hadden de gewoonte om een maaltijd aan te richten, ieder op zijn beurt in hun eigen huis. Zij stuurden dan boden en nodigden hun drie zussen uit om met hen te eten en te drinken. Als de dagen van de maaltijden voorbij waren, riep Job hen bij zich riep en heiligde hen. Hij stond dan ’s morgens vroeg op en bracht brandoffers, voor ieder van hen één, want misschien hadden zijn kinderen gezondigd en God in hun hart vaarwel gezegd. Zó deed Job alle dagen.
Een kind verliezen is het ergste wat ouders kan overkomen. Maar ál je kinderen verliezen aan de dood is een onvoorstelbaar leed. De ene dag heb je alles nog. Een geweldig mooi leven, het andere moment stort je levenshuis in. Waarom? Heb ik gezondigd? Hebben mijn kinderen gezondigd? Heeft mijn vrouw gezondigd? Waarom straft God mij zo? Allerlei gedachten zullen door Job heen geflitst hebben.

Actueel 15 juni 2024

Waar gaat het naar toe met de wereld?
We leven in spannende tijden. Elke dag gebeurt er wel iets wat ons opschrikt. Het geweld van de Islam die steeds openlijker zich manifesteert in vele landen In Europa. De wetgeving van de Islam moet leidend worden in onze samenleving. In vele landen buiten Europa is dit al realiteit geworden. Er woedt een oorlog in Israel. Iran heeft een vernietigende aanval gedaan , die op wonderlijke wijze nauwelijks slachtoffers heeft geëist. Hezbollah blijft maar Israel bestoken met raketten. Hamas heeft een ondergrondse stad gebouwd en verschanst zich in een ingenieus tunnelsysteem, waarin ook nog een gijzelaars worden vastgehouden. Het antisemitisme neemt wereldwijd schrikbarend toe. En de vraag is: Is er nog hoop voor het volk van Israël , of gaan we toe naar een tijd waarin het volk wordt uitgeroeid van de aardbodem?
“Kom, zeggen ze , laten wij hen uitroeien, zodat zij geen volk meer zijn en aan de naam van Israël niet meer gedacht wordt.” Psalm 83 :5
Het is door de geschiedenis heen de roep van de grote tegenstander van God, de satan, de overste van deze wereld. Het is Haman bijna gelukt, het is Hitler bijna gelukt.
Waar gaat het naar toe? Zal het Iran wel lukken? Zal het Rusland en Turkije lukken? Allemaal landen die niet aan Israëls grenzen. En toch? U kunt vinden wat er binnenkort zal gaan gebeuren! Er is een profeet geweest in vroegere dagen die heeft voorzegt wat er zal gaan gebeuren. U kunt dit vinden bij de Profeet Ezechiël. In de hoofdstukken 38 en 39 staat beschreven wat Rusland en Turkije en Iran samen met hun bondgenoten Hamas, Hezbollah en Irak zullen gaan ondernemen. En het gaat ze lukken! Israël zal vallen. De kracht van Israël wordt gebroken. Alles lijkt verloren. En dan ontvlamt de woede van de Almachtige God. Hij grijpt in. Hijzelf vernietigt de bovengenoemde legers. De plannen van Poetin, en Erdogan en de Ayatollahs liggen gereed. De tijd is nabij. De plannen van God, de Bewaarder van Israël zijn er ook. Wie zal zegenvieren? U zult het binnenkort gaan meemaken.

Job, het lijden heeft een gezicht

De weddenschap

 

“De HEERE zei tegen de satan: Hebt u ook acht geslagen op Mijn dienaar Job? Want er is niemand op de aarde zoals hij, een vroom en oprecht man, hij is godvrezend en keert zich af van het kwaad.”(1:8)
Er is bij mijn weten nooit zo’n getuigenis van een mens op aarde geweest die in zonde in geboren is en tóch zo’n leven leidde dat God Zelf er bij wijze van spreken versteld van stond. Niemand op aarde is als Job. De gevaren van de rijkdom hebben geen vat op hem gekregen. Integendeel, Job was een vroom man, een dapper man. Een man van vrede en een man van eenvoud. Hij wandelt in de waarheid en hij eert God. Hij kent Hem als Zijn schepper. Hij keert zich ook af van het kwaad dat er is in de wereld. Job, zoals we later in zijn levensverhaal zullen merken, is een man van groot inzicht. Hij denkt na over de dingen van het leven. Hij prijst God niet zomaar in het luchtledige, nee hij prijst God om wie Hij is. Hij prijst God om Zijn grote daden. Terwijl hij onder de zweren zit prijst hij God nog met de woorden: “Hij doet grote dingen, die niemand kan doorgronden; wonderen, die niet te tellen zijn.”(9:10) In de Psalmen zal dit later worden herhaald. “Geloofd zij de HEERE God, de God van Israël; Hij doet wonderen, Hij alleen.”(Psalm 72:18) “U bent de God Die wonderen doet, U hebt Uw macht bekendgemaakt onder de volken.”(Psalm 77:15) “Want U bent groot en doet wonderen, U bent God, U alleen.”(Psalm 86:10)

De aanklager van de mensen, de satan, kan niets vinden om hem te beschuldigen. De HEERE weet dit en brengt dit ter sprake als de satan zijn opwachting maakt, na een wandeling op aarde. En als de satan moet erkennen dat God gelijk heeft en er inderdaad niets op Job aan te merken is, dan verzint de satan wel iets. De inzet wordt de rijkdom van Job. Die rijkdom bestond uit zijn materiele bezit, maar ook uit zijn kostbare gezin. Als God die rijkdom afneemt, dan zal Job, volgens de satan, God vaarwel zeggen. Met andere woorden: Job dient God om de zegen die hij krijgt. Terwijl God Job juist zegende om de liefde die Job voor God had. Zoals altijd draait de satan de zaken om. Waar het altijd om gaat in het geloof is de relatie die er is tussen ons en God. Die relatie is kostbaar en satan zal er alles aan doen om die relatie te verbreken. Zo ook hier bij Job.

En dan gebeurt er iets ongelooflijks! God gaat mee in de weddenschap. En hier wil ik even pauzeren. Ik heb elke keer als ik het lees de neiging God toe te roepen: “Doe dit alstublieft niet! Het is niet waar wat satan zegt.” Elke keer zou ik God willen toeroepen: ’HEERE laat alstublieft dit lijden Job niet overkomen.’ Elke keer als ik lees wat Job straks gaat overkomen krijg ik kippenvel.
Het lijden wat Job zal overkomen is onvoorstelbaar groot. Niet te vatten. Het is verbijsterend. Het leven van Job zal worden verbrijzeld. En heeft satan gelijk? Zal Job God vaarwel zeggen? “De HEERE zei tegen de satan: Zie, alles wat hij heeft, is in uw hand; alleen naar hemzelf mag u uw hand niet uitsteken. En de satan ging weg van het aangezicht van de HEERE”.(1:12)

De inzet is enorm. En op dit moment zou ik alvast de gedachte willen opperen dat het wellicht zo is dat met iedere oprechte gelovige een strijd wordt gevoerd of zijn geloof oprecht is. De aanklager is de satan, de verdediger is onze voorspraak bij de Vader. In het laatste Bijbelboek lezen we over de aanklager van onze broeders en zusters. “Toen hoorde ik een luide stem in de hemel zeggen: ‘Nu zijn de redding, de macht en het koningschap van onze God werkelijkheid geworden, en de heerschappij van zijn Messias. Want de aanklager van onze broeders en zusters, die hen dag en nacht bij onze God aanklaagde, is ten val gebracht.”(Openb.12:10) In dit licht bekeken heeft het lijden van Job ook impact op ons eigen leven. Ook wij worden ook aangeklaagd. Lang niet zo erg beproefd als Job, maar toch… . Hoe gaan wij hiermee om in ons persoonlijk leven en in het lijden wat ons kan overkomen?

 

Het lijden heeft een gezicht Job

Leven in voorspoed

 

“ Er werden zeven zonen en drie dochters bij hem geboren. Aan vee bezat hij zevenduizend schapen, drieduizend kamelen, vijfhonderd span runderen en vijfhonderd ezelinnen. Verder had hij een zeer groot aantal slaven, zodat deze man aanzienlijker was dan alle mensen van het oosten.” (1:2,3)

 

Wát een geweldige rijkdom heeft God aan Job gegeven! Die rijkdom wordt de inzet tussen God en de satan. Waarom dient Job God? Omdat God hem zo rijk gezegend heeft , zegt satan. Omdat Job vroom is en oprecht is en Mij vreest, zegt God.
De rijkdom van Job is inderdaad overweldigend. Hij heeft uit Gods hand zeven zonen en drie dochters ontvangen. Het wordt heel specifiek vermeld. Er had ook kunnen staan: Job had tien kinderen. Maar juist de getallen zeven en drie spreken van de diepe verbondenheid van God met Job. Het getal drie kan zien op de Drieenige God, Vader, Zoon en Heilige Geest. Het kan zien op lichaam, ziel en geest. Het kan ook zien op ons leven. Geboorte, leven en dood. Of op opgaan, blinken en verzinken. De zeven (7) is het getal van de volheid, namelijk van de volheid van Gods werken. Al het werk dat JWHW begonnen is in de schepping. Zevenmaal zeven (7 x 7) = 49. 7 x 7 staat voor de vervulling van de 7. Na de 49 behoort de 50 te komen. Het getal 50 heeft met het nieuwe verbond en met de nieuwe schepping te maken. Bij het “weken-feest”, werd zeven zevens, dat is zeven weken na het heffen van de eerstelingengarf, tijdens het feest van ongezuurde broden gevierd. (Deuteronomium 16 : 9, 10) Het heffen van de eerstelingengarf in de tempel was een beeld van de opstanding van Christus. Vanaf de opstanding van Christus duurde het “zeven zevens” tot de Heilige Geest werd uitgestort. Later in het boek na alle ellende die Job overkomt krijgt Job, na het verlies van zijn zonen en dochters opnieuw zeven zonen en drie dochters, waarbij nog weer afzonderlijk wordt vermeld dat er nergens zulke mooie vrouwen waren als de dochters van Job.
Job had een bloeiend bedrijf. Zevenduizend schapen! Weer de zeven als bijzonderheid. Job is een schaapherder. Dat is een belangrijk detail om bij stil te staan. Zoals later Abraham, Izak en Jakob schaapherders waren. En weer later Koning David, die in hart en nieren een herder was. Zoals weer later Jezus zich geestelijk presenteert als de herder van de schapen.

Job bezat ook drieduizend kamelen. Het grootste kenmerk van de kameel zijn de twee bulten op de rug. Hier zit vet in opgeslagen. Dit zorgt ervoor dat hij lange tijd geen voedsel nodig heeft. De kameel heeft geen hoeven, maar eeltkussens onder zijn poten. Dit beschermt hem tegen het hete zand. Ze worden veel gebruikt als rij- en lastdier door mensen die door de woestijn reizen. Ze worden dan ook wel het “schip van de woestijn” genoemd. Waarom had Job zoveel kamelen, kun je jezelf afvragen? Drieduizend kamelen duidt erop dat Job een geweldig bloeiende onderneming had met heel veel contacten in de wijde omgeving van waar hij woonde. Iedereen daar kende Job.

Job had ook nog vijfhonderd span runderen. Duizend koeien die zorgden voor het levensonderhoud. Melk en vlees. En biologisch zeer verantwoord vlees! En ten slotte ook nog vijfhonderd ezelinnen als vervoermiddelen. God zegt: “Job was aanzienlijker dan alle mensen van het oosten.”
Wat een organisatie trouwens voor Job om alles in goede banen te leiden. Want dat was ik nog vergeten te zeggen. Job had ook nog een groot aantal slaven. Ja u leest het goed, slaven. Was Job een slavendrijver? Nee, dat niet, want Job was een goede meester. Misschien kent u wel het Joodse grapje: als je aan iemand een hekel hebt, dan zeg je: Ik wens je veel personeel! Job was echter een uitermate wijze man. Hij kon met de moeilijkheden en problemen van een omvangrijke onderneming om gaan.
Familie:
Er was een hechte familieband in het gezin van Job. Er wordt een sfeer getekend van een diepe betrokkenheid op elkaar. De zonen van Job vierden hun verjaardagen uitbundig en de verjaardagen werden met het hele gezin gevierd. Hoelang de feesten duurde weten we niet precies, maar het zo zomaar kunnen dat het zeven dagen waren. Zoals later de drie feesten van JWHW (Pesach, Wekenfeest, Loofhuttenfeest) ook zeven dagen duurde. Na afloop van de feesten heiligde Job hen. Bij elk feest deed Job dat. Een goede gewoonte. Misschien hadden zijn kinderen wel gezondigd. Bij Job geen instelling van : “dat doen mijn kinderen niet”. Nee, Job wist van de verleidingen in de wereld en koos er zelf voor om te wijken van het kwaad. En hij was een voorbidder voor zijn gezin. Een voorbeeld wat navolging verdient. Maar is nog meer te vertellen over de familie van Job. Dat vinden we later in het boek Job. We lezen van broeders en bekenden: “Mijn broeders heeft Hij ver van mij weggedaan; en wie mij kennen, zijn geheel van mij vervreemd. Mijn naaste verwanten blijven weg, en mijn bekenden vergeten mij.”( 19: 13 14) De broeders en naaste verwanten die hem later verlaten, waren eerst zijn vrienden. En nadat Job weer geneest van zijn ziekte komen zij weer bij hem terug.

Satan loert op Job
Satan volgde Job op de voet. Hij zocht naar zaken om Job te kunnen beschuldigen. Maar hij vond niets. Dát is wat. Voor we verder gaan in het verhaal een moment van bezinning voor onszelf. Kunnen we in de voetsporen treden van Job? Kan van onszelf ook zoiets prachtigs gezegd worden dat we in onze zaken onberispelijk wandelen? Is de maandag in onze praktijk hetzelfde als de zondag. Sjoemelen we een klein beetje? Een beetje zwart, ik betaal al belasting genoeg! Een beetje van dit en een beetje van dat. Vult u het maar in. En Job? Hij leefde 100% voor God. In voorspoed en in tegenspoed.
In het volgend hoofdstuk letten we op de relatie tussen God en Job. Want rijkdom is leuk, maar het kan zomaar de relatie tussen God en mij op een afstand plaatsen. Als we rijk zijn vallen we in veel verzoekingen, zo schrijft Paulus aan Timotheüs: “Maar wie rijk willen worden, vallen in verzoeking en in een strik en in veel dwaze en schadelijke begeerten, die de mensen doen wegzinken in verderf en ondergang. Want geldzucht is een wortel van alle kwaad. Door daarnaar te verlangen, zijn sommigen afgedwaald van het geloof, en hebben zich met vele smarten doorstoken.“ Het zijn sterke benen die de weelde kunnen dragen en Job was iemand met sterke benen!